Denken gaat niet zonder grenzen. We moeten onderwerpen en begrippen afbakenen en ons tegelijk bewust zijn van ons eigen perspectief en de grenzen daarvan. Aan de ene kant moeten we in alles wat we doen grenzen stellen, aan de andere kant worden we voortdurend geconfronteerd met grenzen die van buiten aan ons worden opgelegd.

 

Op de uiterste grenzen van ons bestaan - zoals de oneindigheid van het heelal of onze eigen sterflijkheid - zullen we nooit volledig grip krijgen. Toch kunnen we hier wel over nadenken. Dat wordt bij uitstek gedaan in de filosofie. Met behulp van denkers uit de Duitse Romantiek en uit de fenomenologie kan de grens van ons denken en van ons bestaan worden gedacht als een horizon.

 

De vraag voor vanavond is dus: hoe verhoudt de mens zich tot haar eigen grens?